Heksa...

Jedna starucnŏ heksa (czarownica) miała trzech niywōlnikōw. Rōłzczasu łōna pedziała ku jednymu:
– Mŏsz sie zakraść do zōmku krōla i zahabić, pichnōńć cŏłke jejigo złoto, cŏłki gold. Kejbyś tego niy zrobiōł, bydziesz do łostatka życiŏ jōnkŏł sie: „my, my, my...”
Niywōlnik poszŏł, ale nic ze sia nazŏd niy przismyczōł i ta heksa go do imyntu zacałbrowała i kej już jōnkŏł sie: „my, my, my...” zawarła go we ciymnicy.
Zatym ta heksa zawołała drugigo i rzōńdzi:
– Mŏsz tyż zarŏzki pōjńść do zōmku krŏla po jejigo gold. Jak niy przismycysz, to tak cie zacałbruja, iże bez cŏłke twoje dalsze życie bysziesz stynkŏł: „Lagōm bez łeb... lagōm bez łeb... lagōm bez łeb....”
Poszŏł, nic niy prziniōs, zawarła go heksa do ciymnicy a łōn powtŏrzŏł: „Lagōm bez łeb, labōm bez łeb...”
Przi trzecim niywōlniku gynał ta samo lajera. Tyż poszŏł, tyż nic niy udało mu sie pichnōńć. Ta heksa tyż go zacałbrowała a łōn juzaś śpiywŏł sztyjc: „Sto lŏt, sto lŏ, sto lŏt...”
Nō i keregoś dnioszka ta heksa yntlich kipła, zemrziło sie łōnyj, a te trzi boroki wygramulyli sie ze tyj ciymnicy, zicli sie na bance, wele ftoryj leżŏł ci jedyn napraniec ze zakwawiōnōm palicōm. Podlazuje ku nim policajt i pytŏ sie:
– Fto to zrobiōł?
Na to tyn piyrszy:
– My, my, my...
– A jekeście to zrobiyli?
– Na to tyn drugi łodrzykŏ:
– Lagōm bez łeb, lagōm bez łeb, lagōm bez łeb...
– Nō, tōż wiycie wiela bydziecie siedzieć we hereszcie?
– Sto lŏt, sto lŏt, sto lŏt...