Dzisiŏj z rańca jechŏłech autobusym miyjskim. Siedziŏłech se ze mojōm babeczkōm na takim tuplowanym kanapyju, kaj dwie pŏry pasażyrōw siedzōm naprociw siebie. Po drugij strōnie siedziŏł mody karlus i jejigo zwiykowanŏ, moherowŏ starka. Łorŏz tyn karlus łodebrŏł telefōłn, siōngnōł po tyn swōj mobilniok i tak jakosik gŏdŏ:
– Ana! Byda dzisiŏj u cia ło 19. Festelnie ci przaja. Jeżeś dlō mie na zicher ta jedna jedzinŏ.
Po jakisik kwilce łodbiyrŏ drugi telefōłn i rzōńdzi:
– Sergust Byrbla! Wiysz, co ino tobie przaja! Wpadna do cia jutro wele 20.
Tyj moherowyj starce fresa zrobiyła sie szarłatnŏ i zbladła ci łōnyj bali i ta moherowŏ kapelka. A tymu karlusowi juzaś glingŏ mobilniok.
– A witej! Jŏ już ku cia jada terŏzki. Festelnie mi sie za cia ckni! Ty fōngujesz ino dlō mie.... Hanysku!
Moherowŏ starka bypraskła jak jakŏ bōmba. Napoczła na biydnygo karlusa przezywać, mianować go łod jakichsik zbōczōnych bezkurcyjōw, bezbōżnikōw i jakich tam jesce. Karlus zrobiōł sie czerwiōny na pycholu, ale szczimŏł, łobstŏł ze zimnōm kwiōm. Łodpedziŏł ino tyj swojij starce:
– Nō, przecamć jŏ musza sie jakosik zabawić podwiyl niy wrōca sie do... zyminarijōm!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl