Rōłzczasu we srogim zupermarkycie jedyn istny spytŏł (poprosiōł) modego przedowacza ło pōłowa gōwki szałotu. Nō ja, przedowacz napocznōł łōnymu łodmŏwiać. Tyn istny ale bōł niyugnyty i festelnie sie fantowŏł, tōż tyż tyn przedowacz poszŏł na zadek, na zaplycze spytać kyrownika. Przilazuje ku kyrownikowi i łod dźwiyrzy rzōńdzi:
– Pōnie kyrowniku jakisik ipta kce sie lajstnōńć pōłowa gōwki szałotu...
W tym tyż łoka mrziku badnōł i uwidziŏł, co za niym styrcy tyn klijynt i zaziyrŏ na niygo, tōż tyż zarŏzki dociep:
– A tyn roztomiyły chop... kupi... drugŏ pōłowa tyj gōwki szałotu...
Lajter zgōdziōł sie, ale niyskorzij poszŏł ku przedowaczowi i pedziŏł:
– Synek! Mōgeś mieć dzisiŏj srogachnŏ utropa naleś wykŏzŏł sie rułōm i refleksym... takich ludzi nōm we fyrmie potrza! Aaaa... a skany sie ty wandlujesz synek?
– Ze Nowygo Targu, pōnie lajter!
– A po jakymu żeś synek tamstela wyjechŏł?
– A bo wiedzōm łōni panoczku, to je miasto bez prziszłōści; same kurwy i hokeisty!
– Hmmm... – strŏpiōł sie kyrownik. – Moja baba je ze Nowego Targu!
– Ja? A na jakij... pozycyji łōna... grŏ?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl