Na pojstrzodku łocyjanu trefiyli sie trzi łogrōmniaste rykiny i napoczynajōm ze sia łozprawiać. Piyrszy sie kwŏli:
– Do sto dioskōw! Wczorej zeżarech jednego Żabojada, Francuza. Łōn ci bōł tak wyparfinowany, iże do terŏzka chepie mi sie jakōmsik wodōm kolōńskōm.
Drugi na to:
– To wszyjsko jesce maluśki pinkel. Jŏch zeżar jakigosik Ruskigo, możno to Ichni jynerŏł bōł, bo do terŏzka we basisku glingŏ mi jakesik żelazło. Te jejigo myndale tak brzinkajōm, iże wszyjske ryby pitajōm łodymie...
Na to tyn trzeci rykin rzōńdzi:
– To wszyjsko na isto je jesce psinco, kamraty! Jŏch zeżar tydziyń tymu nazŏd jakigosik polskigo posła przed welōnkym, i łōn ci miŏł taki prōzny łeb, takŏ prōznŏ palica, iże do terŏzka niy poradza sie chynōńć, tōnknōć sie we wodzie...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl