I sam mi sie spōmniało jak to kejsik stary Gmyrek ze synkiym wrŏcali sie nazŏd ze knajpy ku dōmowi. Lejzōm se tak, deptajōm wele tego smyntorza ze Barbōrki łod tyj knajpy, kero sie „Ludowo” mianowała a tu łorŏz, z niynogła wyfuknōł łod strōma taki jedyn buks i ni z tego ni ze łowygo gichnōł starego Gmyrka w pychol. Mody gawcy ci sie na to i gŏdŏ:
– Fater, musi to jakisik duch bōł, a kej niy, i tyn gizd piźnie wŏs jesce rōłz, to jŏ mu dziepiyro przi[oerdola.
Tyn chachor richtik maznōł starego jesce rōłz bez pysk.
– Fater niy bōjcie sie, niy strachejcie sie, niech jesce rōłz sie łopowożi, to łoboczy, ujzdrzi dziepiyro, co jŏ mu zapierdola fanga bez łeb.
A fater dostŏł jesce jedna pigōła bez gynik. Na to mody Gmyrek dopolōny jak sto dioskōw rzōńdzi:
– Pierōna łojciec, wiycie co, pitōmy drab do dōm, bo by my cheba łoba jesce tukej łoberwali! I na co nōm to przijńdzie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl