A coby bóła glajcha we mojim łozprawiôwianiu, to terôzki ze inkszyj faski, jak gôdôł Jezus we Kanie Galilyjskij. Móm jesce jedyn wic, tela coch go ździebko po mojimu przełónacół. I tóż dejcie pozór, bo tuplowanie niy byda tego sam berôł !
Szli sie rółz trzi mamzele, wiycie, baby blóndiny nó take, co to majóm kónopiaste kudły bez szumny, łogrómnucny las aże tak po półtrzecia godziny doklechtali sie yntlich do srogij rzyki we kieryj byli snozy, i kieryj nijak niy szło przefuknóńć. Nó ale, łóne musieli bez ta rzyka przyjńść na drugo zajta, na tyn drugi kraj tyj rzyki. Piyrszô śnich praskła ci na klynczki i napoczła rzykać:
– Pónbóczku! Dej mi tela siyły, tela druku, cobych ci bez te głymboczyny, bez te snozy mógła przeszwimować!
I łoroz drzist-prask i Pónbóczek dôł ji sztramskie grace i norymne kotyry. Kielanôście minutek to zetrwało ale baba usiotano znôjdła sie na drugim kraju.
Drugô krapyka tyż kiksła na kolańska i dôwej ci festnie rzykać:
– Pónbóczku roztomiyły! Jô by tak kciała, cobyś Ty dló mie łobsztalowôł jakisik srogi bółt abo chocia niy za teli flos, iżbych jô tyż mógła sie na ta drugo zajta rzyki przekludzić !!!
I juzaś: drzist-prask, i Pónbóczek postawiół na kraju rzyki gryfnô kana, i łóna wartko poszłaaaa ....
Terôzki ta trzeciô baba, nôjstarszyjszo, nôjbarzij zgniyło tyż, chocia już niy po klynczóncku napoczła rzykać:
– Pónbóczku! Dej mi możno niy tela siyły, ale moc srogi filip, cobych tyż możno sie na ta drugô zajta, na tyn drugi kraj zicher przekludziyła nikiej moje kamratki !
I łorôz juzaś, jak niy prasknie, jak niy drzistnie, jak pierón ze światłygo niyba niy gruchnie i ... Pónbóczek zwekslowoł ci jóm, blank przemiyniół we móndrygo ... CHOPA.
A tyn ci wzión i poszoł ździebko we góra tyj rzyki, naszôł szykowny most i szykownie, blank zicher przeszôł na drugi rant, na drugô zajta tyj rzyki.
Nó ale, to bół przeca już CHOP (a niy galoty), prôwda?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl