Stary Biadacz festelnie miôł rôd gorzôła. Poszôł do dochtora, bo mu sie cosik na dakle ciepło i corôzki barzij guchy sie robiół.
– Musiecie panoczku ciepnóńć do imyntu gorzôła i piwo, bo blank łoguchniecie – pedziôł mu dochtór.
Pôra tydni Biadacz niy słepôł. Po jakimsik czasie ale, juzaś napocznół słepać ta gorzôła. Trefiół go bół na Krziżowyj dochtór, kiery mu zakôzôł słapaniô gorzôły. Wołô za niym a tyn nic. Doleciôł ci ku niymu, chytô go za szaket i pado:
– Widza co za nic môcie moja gôdka, jużeście blank łoguchli, bo słepiecie!
– A słepia, słepia – pado Biadacz – bo kiejżech ustôł słepać, to to, côch jô usłyszôł ło sia, niy bóło take dobre jak... sznaps i zimne piwo!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl