Jón Paulek II umrził, poszôł do niyba i tam gości go św. Pyjter:
– Ty, Jónie Paulku II, za swoji zasugi dlô ludzkóści i kościoła erbniesz samtukej ferrari i nôjlepszyjszô chałpa we niybiesiech!
JP II rôd jak sto diosków jedzie se niyskorzij po tyj niybieskij autobanie, prześcigô wszyjskich nôjredszy ze sia, aże sam łorôz prześcigło go take ci sroge czerwióne lamborghini, kiere jechało mocka gibcij, a we ftorym siedziôł mody, festelnie zaszlóndrany karlus ze dugimi wosami.
Tyn nasz JP II zawrôcô ze piskaniym mantli na kółkach. Wrôcô do św. Pyjtra i łod proga wrzescy:
– Jô tu, świynty Pyjtrze, poczyniółech sroge zasugi dlô ludzkóści i naszyj mamulki kościoła, a sam ci mie jakisik łochyntol we dioseckim lamborghini na tyj niybieskij autobanie prześcigô. Zrób cosik ze tym świynty Pyjterku!
Św. Pyjter pomedikowôł deczko i ze zastôraniym we głósie rzykô:
– Nó, procno zacha... to synek naszego Szefa!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl