Dwa zwiykowane starziki (jednymu pizło 80 a drugimu 87 lôt) zicle sie na bance wele knapszaftu. Tyn starszyjszy dziepiyro co zrobiół se fajrant na takij modernyj terôzki „ściyżce zdrowio” i bali sie ani niy zmôchôł. Tyn modszy pytô ci sie go beztóż:
– Ty! Stary! A jak ty to robisz, iże sie blank niy usiotôsz przi tych ćwiczyniach, przi tych twojich procnych krafttrajningach?
– Anó, to beztóż, iże kôżdydziyń jym czôrny chlyb, chlyb razowy. A cobyś jesce miarkowôł, to tyż po tym chlebie lepszij mi ta moja laga... stowo i dugszij poradza ze babóm wyrobiać...
Mody na fleku, w te piynty pogzuł do piekarni i łod proga wrzescy:
– Majóm łóni paniczko czôrny chlyb?
– Ja, mómy!
– To jô bych sie zawinszôwôł... piyńć pecynków!
– Panoczku, aże piyńć? Przecamć nim dójńdziecie do tego pióntego, to już łón bydzie blank twôrdy!
– Ło sto pierónów... to wszyjske wiedzóm ło tym chlebie, inoch jô taki... niydouczóny!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl