Po taki stopieróńsko dugim dupczyniu, dugim zeksie, karlus legnół sie na brzuchu, wyjmnół ze galot cygareta i napoczynô szukać fojercojga. Niy poradzi go znojść, tóż tyż pytô swoja dziolcha eźli łóna mô jakisik fojercojg lebo możno sztrachecle.
– Możno jakisik fojercojg nojńdziesz we wiyrchnij szuflôdzie? – łodrzykła.
Łozewrził ta szufloda we nachtiszu i znod pakslik, kiery leżôł gynał direkt łoprawiónyj we rómki fotografiji jakigosik chopa. Tóż toć karlus festelnie sie strôpiół i napocznół wypytować:
– Te! A to jes możno twój chop?
– Niy, gupieloku! – łopedziała dziołcha i fest karlusa łobłopiyła.
– A możno to twój szac, ja? – pytô dalszij tyn karlus.
– Niy, kaj tam mój szac! – łodrzykła i jakosik tak moc libeźnie bajsła synka we jejigo dakel.
– Nó, tóż rzyknij ty mi, fto to yntlich jes? – pytô skółczały karlus.
Na to dziołcha łodrzukô ze rułóm:
– Toch jes jô... przed łoperacyjóm!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl