Spichli ci sie rółz do kupy araberski mułła, nasz katolicki kapelónek i żydowski rabin. Łozprawiajóm, łozprawiajóm i na łostatku napoczli festelnie rzóńdzić ło roztomajtych cudach, jake łónym sie przitrefiyli. Napocznół araberski mułła:
– Wiycie! Idymy se kejsik bez pustyniô i łorôz łozfechtowała sie srogô burza piôskowô. Już ci nôs miało blank zasuć, kiejech zawołôł mojigo Allacha i stôł sie cud – wszandy srogachnô piôskowô sumeryjô, a naobkoło nôs spokój i blank cichuśko... ze rułóm dokludziyli my sie do dóm.
Na to łodrzykô katolicki kapelónek:
– To jesce chopy wszyjsko nic. Kiejsik wykludziółech sie na misyje do Afriki. Płynymy szifym i łorôz łozfaklowôł sie niy do wystawiyniô, srogi, łokropiczny sztórm. Jużechmy myśleli, iże jes pó nôs, kiejech zawrzesknół na côłki karpyntel: „Pónbóczku! Eźli ty dôsz zwólô, cobych tu zginół i niy nawróciół tych zatracónych duszycków na twoja dróga?” Nó, i stôł sie richtik cud, wszandy sztórm a naobkoło nôs gryfnistô klara świycióła i bóła gryfnô launa. I tak tyż dokulwitalichmy sie do tyj Afriki.
Na to łozwôł sie po cichuśku rabin:
– To jesce blank nic. Ida jô sie rółzczasu bez Lubartów we szabas. Łorôz uwidziôłech szykownisty, srogi kofer na dródze. Bółech ciykôw, co jes driny, ale niy moga sie ku tymu kofrowi ugibać, bo jes przecamć szabas. Ale kofer, gôdóm wóm chopy, richtik gryfnisty, skórzanny, ze mesingowymi zómkóma....
Świtnółech tyn kofer, łón sie łobalół i wysuli sie śniego goldowe dulary. Jô jich niy moga pozbiyrać, bo przecamć jes szabas. Wtynczôs zawołôłech: „Boże! Eźli ty dozwólisz, coby tak na pojstrzodku miasta we szabas marniyli sie goldowe dulary?” Nó, i stôł sie richtik srogi cud. Wszandy naobkoło bół szabas a we kółecku kole 30 myjtrów strzydnicy ze kofrym pojstrzodku – bóła... strzoda!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl