Dupa reskyruje...

Tyż tak jakosik na wiesna powadziyli sie festelnie wszyjskie tajle cowieka. Niy poradziyli przijńść dran, fto tak na sito wszyjskim reskiyruje.
– Przeca to jes klar, iże jǒ – mrōnknōł filip. – Jǒ to wszycka ruguja, łobadōm.
– Belafastry, plytnie! – szprajcli grace. – My sam na isto robiymy nǒjwiyncyj, zarǒbiōmy, przismycymy do dōm geltak...
– A, kaj tam – westchnyli szłapy. – Przeca to my tu reskiyrujymy, uzdowōmy kaj pōjńdymy, we jakim kiyrōnku i tam tyż zawdy kroczōmy.
– A psinco prǒwda! – łodezwali sie ślypia. – My sam sōm szefōma, my ino wszyjsko poradzymy ujzdrzić i tak po prǒwdzie nic nōm niy sorknie, niy śmietnie ze weźroku.
– To wszyjsko gōwno prǒwda – rzykła na to trǒwnica. – To jǒ sam byda na zicher sprawiǒła, regirowała, bo jǒ wyrǒbiōm wōm wszyjskim enyrgiǒ, procnie bakōm i wszyjsko, co wećkocie – trǒwiã. Bezy mie padniecie jak sznity na asfaldzie...
– O niy! Jǒ sam byda na isto szefym – nǒgle łodezwała sie dupa, kierǒ do terozka blank nic niy gǒdała. – Pedziałach, i tela!
Śmiych ci sie zrobiōł taki, iże cǒłke ciało niy poradziyło sie do kupy pozbiyrać, niy poradziōło ze tego chichranio przijńść do sia.
– Nō, tōż dobra – łodpedziała na te chichry rzić. – Kiej tak, kiej sie wōm to niy zdǒ, to bydzie sztrejk i tela!
Nō, i tyż ci ta rzić ustała robić, co dō nij przinoleżało. Śleciało pǒrã godzin. Filipa chyciōł fiber, dostǒł gorōnczki. Grace blank łoklapnyli. Szłapy zegli sie we kolanach. Gały wylejźli cǒłkiym na wiyrch. Trownica napoczła belować i blank łobaniała ze wysiyłku, ze ansztryngowaniǒ sie. Warto tyż wszyjskie sie dogǒdali i rozmōwiyli. Nǒjważniyszym, znacy szefym łostała DUPA!
Bo, moji roztomiyli. Tak to już na tym świycie jes, iże na isto tyn ino moge być szefym, co gōwno robi! Prǒwda? Miarkujecie to? Pewnikiym miarkujecie!