Rōłzczasu Miymiec, Rus i Polŏk zicli we szynku przi ladze biyru ze sznapsym i napoczynajm sie stopierōńsko wadzić ło to, kaj nŏjgibcij robiōm wszelijake inwesztycyje.
– Jak jŏ jada autokym z rańca do roboty i samtukej stŏwiajōm nowŏ fabrika autokōw, to kej na drugi dziyń tōm samōm drōgōm ze werku wyjyżdżajōm już nowe autoki. – rzōńdzi Miymiec.
– To jesce wszyjsko psinco – gŏdŏ Rus. – Kej jŏ ło szaroku jada do roboty i wele mie budujōm nowy sztokowiec, betōniŏk, tōż tyż kej wrŏcōm nazŏd do dōm, to na balkōnach suszōm sie już dzieckowe powijŏki.
Na to wszyjsko rzōńdzi Polŏk:
– A u nŏs we Polsce, jak trzech archityktōw siŏdŏ do projyktowaniŏ gorzylni, to już za trzi godziny wszyjske sōm naprane jak belōwy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl