Rōłzczasu zawarli do heresztu zwiykowanygo, 70 lŏt starego starzika. Tyn starzik wlazuje do celi we ftoryj jes moc dioseckich, grōźliwych zakapiorōw. Jedyn śnich zarŏzki pytŏ:
– A za cōż tyż to cie stary pryku sam zawarli?
– Anō, musisz wiedzieć, iże za szpas i zbytkowani.
– Za szpas? Za jaki kurwa szpas, za jake zbytkowani? Co ty nōs sam za bŏlek cisniesz, gŏdej zarŏzki stary knakrze za co cie zawarli, bo inkaszij to już po cia!
– Nō, to jŏ moga pokŏzać – łodrzykŏ tyn starzik.
– Nō, tōż pokŏż!
Starzik przeżegnŏł sie, wziōn kibel, ftory we celi robiōł za haźlik i klupie na dźwiyrze. Kej ino uchylōł sie judŏsz we dźwiyrzach, starzik chlistnōł tym co bōło we kiblu we tego judŏsza, łodstawiōł kibel i stanōł wele dźwiyrzy na baczność.
Po jakimsik łoka mrziku łozewrzili sie te dźwiyrza, stanōła w nich hormijŏ festelnie wkurwiōnych „klawiszōw”, w tym jedyn ufifrany gōwnami ze kibla.
Tyn ufifrany rzōńdzi:
– Tee, starzik strŏć sie kajsik do eki, coby my i tobie niy spuściyli wpierdol!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl