Rōłzczasu we gimplu, we gymnazjōm na szulsztōndzie ynglickigo Jorguś praskōł ze takij tytki na śniŏdanie. Rechtōrka tak ci sie wystraszōła, iże sie do imyntu pojscała. Zgańbiōnŏ jak sto dioskōw wypolōła ze klasy i tela jōm widzieli. Afyra na cŏłkŏ szkoła. Dyrechtor zawōłŏł do szuli Jorgusiowego łojca i tak ci mu wszyjsko tuplikuje:
– Wiedzōm łōni panoczku, ta rechtorka to nŏjlepszyjszŏ pedagog bŏła samtukej u nŏs. Mŏ spanialisty kōntak ze modziŏkōma, doskōnało, prima zort ynglistka śnij... Mocka nadgrodōw erbła ze ministyrstwa i ze bele kaj. Mŏcie panoczku anōng kaj my terŏzki takŏ rechtorka ze te pijōndze znŏjdymy? Muszōm łōni panoczku cosik zrobić, jakosik sprawa uholkać, łobrychtować... miarkujōm łōni – jakesik kwiŏtki, bōmbōniyra, jakisik gryfny albōm ze malōnkōma... co jŏ wōm byda panoczku tuplikowŏł, prŏwda? Sōmeście panoczku kultōralny czowiek i poradzicie to jakosik sporzōńdzić...
Na to Jorgusiowy łojciec:
– Ja, ja, panoczku dyrechtorze, jŏ miarkuja jak to jes... Rōłzczasu szlichmy ze mojim szwagrym bez pole. Uwidziŏłech ciga na polu, chyciōłech ci jōm za rogi, nasadziōłech i... dupcza łod zadku. I jak ci mi łorŏz tyn mōj gizd, tyn mały skurwysyn niy prasknie ze takigo miecha po cymyncie... Panie! Mie ino rogi we gracach łostali!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl