Luftbalōngi, luftbalōngi... Tyn zwyk to już u nŏs dosik dŏwnŏ chyciōł i wszandy idzie ujzdrzić roztolicznych machlyrzy, handlyrzy, kerzy majōm ci je, smycōm je na dugim, rubym kiju ze dupnym kartoflym, we kerym majōm powstyrkane na drōcie te roztomajte luftbalōngi. A to roztomajtŏ gadzina, a to bōnte fresy ze srogimi kicholami i take tam jesce. Cheba załōńskigo roka przidrziło mi sie, iże szołech ze mojōm Elzōm bez Wolka a sam styrcy na winklu mōj dyrechtōr ze takōm lagōm i luftbalōngami na nij. Ludzie! Nŏjprzodzij żech myślŏł, co mi sie cosik na ślypia ciepło (bo tyn dyrechtōr to bōł na isto srogi angyjber, srogachny ku tymu klugszajser). Nale niy, to bōł łōn i tela. Nō, tōż żech symnōł mōj hut, gryfniech sie pokłōniōł i prziliźnie sie go pytōm:
– Pochwŏlōny pōnie dyrechtorze. A cōż to, pōn dyrechtōr tyż kcōm do swojigo geltaku przidubnōńć? Toć, jŏ wiym, jŏ gynał miarkuja, iże we werku knap je ze złociokōma, ale coby aże tak źle już ze panoczkiym bōło?
– Niy, niy panie Ojgyn, to niy tak – pado mi na to dyrechtōr i fresa skukŏł za cajtōngiym, coby go fto niy poznŏł.
– Wiycie, panie Ojgyn kciołech mojij staryj sprawić taki luftbalōng, ale tyn handlyrz niy miŏł drobnych. Dŏłech mu dwiesta złotych i łōn poszŏł je zmiynić do szynku a mie wtyknōł tyn dyszel ze tymi balōngami. Tela, co go już niy ma cheba ze dwie godziny. Jezderkusie! Takŏ gańba! Co tyż ludzie, kerzy mie sam ujzdrzili pedzōm jutro we werku?
Jŏch tak wartko porachowŏł tyn rest luftbalōngōw i wylazło mi, iże tyn handlyrz mojigo dyrechtora niy łocyganiōł, blank ci go niy drzistnōł, bo tych balōngōw bōło gynał za dwiesta złotych. Łōn ino uwidziŏł dufnygo gupieloka i frica, tōż tyż mu wtyknōł hurtym wszyjsko, co jesce miŏł do skalyniŏ, a iże miŏł taki fart, co sie pozbōł wszyjskich łorŏz, to mu jesce na lepsze łostawiōł ta kryja ze tym kartoflym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl