Rŏłzczasu jedyn ruski mafiozo wybrŏł sie na ryby, i jak to ruski mafiozo miŏł na sia dwie rube, goldowe kety, na kŏżdym palcysku goldowy zignet a we kabzi rola dularōw... same setki. Wziōn ze sia trzi halby gorzŏly. A zimno bōło, piździyło jak sto dioskōw tōż tyż zarŏzki za rajōm je wysłepŏł. Naprŏł sie jak bela i usnōł. Za jakisik czŏs łocuciōł sie a sam ci niy mŏ goldowych ketōw na karku, niy mŏ zignetōw ani roli dularōw. Glingnōł ze mobilnioka po swojich ludzi i niy śleciało pōł godzinki a podjechali śtyry czŏrne mercedesy, we kŏżdym po piyńciuch chopa... wszyjske ze kałachōma. Po krōtkij łozprŏwce uzdali, iże to na zicher ftosik ze miyjscowych łobrobiōł jejich szefa. Wkarowali do wsi i pytajōm ło soltysa. Jakisik pampōń pokŏzŏł chałpa tego sołtysa blank na pojstrzodku tyj wsi. Wkarowali tōż tyż rajn a tam na lauba wylazuje ruby wsiok we kufaji, we takij staryj watōwie, na karku mŏ dwie goldowe kety, na kŏżdym palcysku goldowy zignet a ze kabzy kufaji wystowo mu srogŏ rola stodularōwek. Chopy andryjgowali gywery i pytajōm sie tego pampōnia skany to wszyjsko mŏ.
Na to sołtys gŏdŏ:
– Nō, niy uwiyrzicie chopy. Ida sie tak bez las ze psiokym na szpacyr a sam nad brzygiym jeziōra leży jakisik fric naprany jak belōwa i mŏ ci to wszyjksko na sia. Nō, tōżech ci go łobrobiōł, a na łostatku przedupczōłech ci go łod zadku i zatym poszŏłech blank po lekuśku do dōm.
Te chopy zaziyrajōm na swojigo szefa takim pytajōncym weźrokym. Szef podlazuje ku sołtysowi, prziglōndŏ sie tym wszyjskim goldowym zachōm i rzōńdzi ze rułōm:
– Wiycie, to na isto niy moje kety, niy moje zignety ani niy moje dulary!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl