Żōł sie rōłzczasu jedyn istny na bezludnyj wyspie. Miŏł ci tam łōn wszyjsko co mu bōło potrza: jŏdło, picie, dach nad gowōm, gryfnŏ launa. Niy nastykło mu ino baby. Blank poblisku bōła drugŏ wysep kaj miyszkali same żadziolske i moc łozwiynzłe ale gryfniste, szykowniste babeczki. Kŏżdydziyń zaziyrŏł łōn, mustrowŏł, świdrzōł łōnych gracki, błŏzny i rojbrowanie jak kajsik na Lesbos. A łōne juzaś prziwoływali go, tela, co łōn niy poradziōł ku łōnym przepłynōńć bo razinku we tym miyjscu zawdy bōło pŏłno rykinōw. A życie jednakowōż miŏł barzij rŏd niźli dupczynie.
Rōłzczasu, tak kole połednia, kej siedziŏł na brzygu i kukŏł na te dziołchy pokŏzała sie kole niygo goldowŏ rapitōłza, caubrownŏ żaba.
– Sergust chopie! Jeżech goldowŏ rapitōlza i moga spŏłnić kŏżdy twōj winsz. Ale ino jedyn jedziny winsz. Pomedikuj gynał, bo mŏsz ino jedna, łostatniŏ, niypowtŏrzalnŏ szanza.
Tyn istny tak ino kuknōł na ta rapitōłza i gŏdŏ:
– A tym mi sam zrōb taki „mostek” !!!
Na to ta goldowŏ żaba stowo na zadnich szłapeckach i napoczynŏ wygibać sie do zadku... Procno łōnyj to idzie i beztōż tyż rzōńdzi:
– Aleś to kurwa ypokopiōł! Mostek, Mostek!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl