Łata....

Mody chop wrŏcŏ do chałpy ze roboty a jejigo ślubnŏ babeczka, blōndina , fest jowejczeje, i gośno ślimtŏ.
– Czuja sie łokropicznie, diosecko źle – mrōncy ku niymu. – Biglowałach twōj ancug i wypolōłach srogachnŏ dziura na zadku twojich galotōw.
– Niy trŏp sie tym – pociyszŏ chop. – Pamiyntŏsz, iże mōm przeca druge galoty do tego ancuga.
– Ia, ja, na szczyńści! – rzōńdzi juzaś ta babeczka i łobciyrŏ gymba ze płaczkōw. – Dziynka tym drugim galotōm mōgłach przisznajdować, naszyć łata na te spŏlōne galoty!