Stasiek...

Marika pisze do swojij przaciōłki, do nŏjlepszyjszyj kamratki:

„... Mōj Stasiek, to pewnikiym jakisik zboczyniec. Łōn ci fōrt i jednym ciyngym kce ci mie dupczyć! Styknie, iże sie ino deczko ugibōm i łōn już mie biere łod zadku. Napoczynōm pranie prać a łōn mie biere juzas łod zadku. Śmiatōm dyliny we kuchyni abo we izbie – dupczy mie łod zadku. Pomywōm nŏczynia – biere mie, dupczy łod zadku. Gŏdōm ci Erna to ci je jakosik hruza i sumeryjŏ... jakisik niymożebny kōszmar...
P. S.
Wybŏcz mi, iże mōm taki niywyraźny handszrift, bo Stasiek....”