Przilazuje klŏsztornŏ panna do dochtora i rzōńdzi:
– Pōnie dochtorze, jŏci mōm jakosik dziwocznŏ niymoc, dziwoko choroba. Jŏ fōrt we swojich batkach znŏjduja.... brifmarki.
– Nale, siestro, tōż to je niymożebne. Jŏ blank niy znōm takij dolygłōści.
– Nō, tōż łoboczōm łōni, pōnie dochtorze – wlazuje we słōwo ta klŏsztornŏ panna i seblykŏ spōdzik, biylizna.
Dochtōr zaziyrŏ tak, kukŏ... richtik cosik tam je. Drŏpie sie po palicy, zaziyrŏ bliżyj... nō, brifmarki we babskich batkach, jak woła. Kukŏ jesce bliżyj i yntlich napoczynŏ sie lachać...
– Moja roztomiyłŏ! To niy ma brifmarki ino aufklyjbery, nŏlypki ze bananōw!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl