Możno bych tego niy łozprawiŏł ale kiej sam dō nŏs przikwanckali sie te hamerikōńskie prziwyki i miast ci Dzieciōntyczka wszandy nałobkoło już łod łostatka listopada aże to Trzech Krōli fyrto ino Mikołŏj, a tak po prŏwdzie jakisik cwerg przeblecōny za Mikołŏja – moga już ci to rzōńdzić.
Bōło to razinku kejskik skorzij Bożygo Narodzyniŏ ale jesce za pierōnym starego piyrwyj. Ichni Świynty Mikołŏj rychtowŏł sie do swojij kŏżdorocznyj rajzy. Jednakowōż wszandy przed niym mnōżyli sie roztomajte problymy...
Nŏjprzodzij ze jejigo „elfōw” śtyruch sie rozniymōgło, a jejich zastympce niy poradziyli robić gracek tak wartko jak te „elfy”, tōż tyż tyn Mikołŏj napocznōł podejzdrzywać, co moge niy zdōnżyć... Nastympnie jesce jego babeczka, ta ci paniczka Mikołojŏwo, dała mu do wymiarkowaniŏ, iże jeji Mamulka kce jich chnetki nawiydzić, co juzaś jesce barzij dopolōło Mikołŏja. Krōm tego złygo, kej poszŏł zaprzōngnōńć rynifery do sŏnek wykŏzało sie, co trzi śnich sōm nabite, napochali a juzaś dwa inksze przefukli bez pot i pitli Pōnbōczek jedyn wiy kandyż. Mikołŏj łozgzukŏł sie jesce barzij... Kej ci zaś napocznōł pakōwać te sōnki, jedna szuła, spłōza (płōza) złōmała sie. Miech ze gyszynkōma prasknōł ło ziym a gracki rozsuli sie naobkoło. Łozhajcowany do łostatka, Mikołŏj uzdŏł, co wrōci nazŏd do dōm szluknōńć sie kafyju i glaska whisky.
Kej jednakowōż łozewrził szybōnek, pokŏzało sie, co elfy wysłepali cŏłki ankohol i już blank nic niy łostało do wysłepaniŏ... Mory ci go wziyny i blank ci już łoztrzynsiōny, łozdyrgotany upuściōł ci zbōnek ze kafyjzerwisu, kery łoztrzaskŏł sie na blank maluśke kōnszczyczki na dylinach we kuchyni. Poszŏł ci dyć tyż po mietła, szipa i śmiatek ale i sam tyż ci miŏł pycha, bo myszy wećkali włōsie ze kerego bōł zrobiōny śmiatek. I wtynczŏs ci zaglingŏł zwōnek, taki klinglicek do dźwiyrzy... Mikołŏj poszŏł łotworzić. Przi dźwiyrzach styrcŏł maluśki janiōłek ze szykownistōm, srogōm chojnōm. Janiōłek ci radōśnie zawrzesknōł:
– Wesołych Świōnt Mikołŏju! Katać niy jes to dzisiŏj piykniy dziyń? Przismyczōłech dlŏ cia Mikołŏju szykownistŏ, sztramskŏ jedla. Prŏwda, iże łona jes szumnŏ i galantŏ? Kaj kciŏłbyś, cobych ci jōm wrajziōł?
.....
I stela wziyna sie tradycjŏ janiołka na samyj szpicy chojny ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl