Mamulka przikludziōła swoja łoziymnŏstolytniŏ cerzicka do dochtora i zarŏzki łod proga pedziała, iże cera fest ciyrpi na brechrajc, na mdłōści. Dochtōr łobadŏł dziołcha i stwiyrdziōł, iże łōna zaciōnżōła, iże je już łōna kajsik we szczwŏrtym miesiōncu.
– Cōz tyż łōni gŏdajōm, pōnie dochtorze, moja cera nigdy niy miała do czyniyniŏ ze zŏdnym chopym! Prŏwda cerzicko?
– Ja, ja, prŏwda mamulko. Jŏch sie bali niy kusikowała ze żŏdnym chopym! – zapewniŏła, garantiyrowała cera.
Dochtōr bez słōwecka podlŏz ku łoknu i napocznōł intynziwnie, zŏwzicie zaziyrać we łoddalyni.
– Panie dochtorze, eźli bōłoby cosik niy tak? – pytŏ po jakichsik piyńciuch minutkach zaniypokojōnŏ mamulka.
– Niy, niy! Ganc ajnfach we takich cufalach na wschōdzie zaobycz pokazuje sie jasnŏ gwiŏzda i przilazujōm trzi krōle. I jŏ, za nic we świycie, niy kciŏlbych tego falu kurwa przepasować!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl