Niyszczysny cufal...

Wiycie, kejsik bōłech ze kamratami nad jyziōrym Powidz. Lato cǒłkim pyskiym, klara grzǒła jak halbecka starzikowego bimbru. Wykludziyli my sie ze Poznaniǒ we szejśćiōrka już na łodwieczerz, nō i jak zawdy we naszyj czelodce, mocka my wysłepali, potańcowali i take tam mecyje, ftore wy znǒcie a jǒ na zicher miarkuja. Launa mieli my wszyjskie jak przinǒleżi i ino jedyn snos Bruno musiǒł sie szczyńdzić, bo szǒł na nocno szychta ... tōż tyż ino łōn blank niy bōł w zōłzie. Ło szaroku ... nō, możnoch ździebko scyganiōł ... kole połednia akcjǒ. SMS łod kamratki ze Poznaniǒ: – Ojgyn! Bruno miǒł wypadek... żduchnōł KROWA !!! Bōłbych sie gybisym udowiōł. Glingōm na mobilniok do Bruna. Niy łodrzykǒ. Tropia sie. Zwōnia do kamratki. Telefōłn zajynty. Tyż niy łodrzykǒ. Tōż dyć, jǒ wciepuja ji SMS: – Jezderkusie! Co sie stało? Krowa? Kaj? Co ze Brunym, co śniym? Po pǒruch minutkach dostǒwōm jǒ nazǒd SMS: – Drōgōm... łotar sie ino ło nia... letko ino bok autoka zrymplowany. Ale to mōg być... kōń! Fōrt wstrzynśniynty (ale niy pomiyszany – jak to nōm tuplikowǒł James Bond) glingōm juzaś do Bruna: – Halooo! Ło sto pierōnōw... łodebrǒłeś... co sie stało? – Blank ci niy wiym. Jakiś srogi zwiyrzǒk na mie wkarowǒł. Kalymba abo jaki kōń... łobtarło sie ino... Małowiela pamiyntōm. Musiało mieć kopydła, boch ci usłyszǒł twǒrde praskniyńcie. Prawy bok mōm pogniynty, ale blank niy miarkuja kaj tyn gizd sie straciōł... – Ale kalymba? Kōń? Przed samiuśkim Poznaniym? – Niy wiym, niy miarkuja... blank niy mōm anōngu. Chopie, bōłech we szoku... Dobra. Skōńczōłech gǒdka zmiyrny, iże ze Brunokiym niy je tak usmolōnie, nic mu sie niy stało. Na wieczōr dostǒwōm jazaś SMS łod tyj kamratki: – Ojgyn! Ta krowa, znaczy tyn kōń... to bōł srogi hazok! Bruno go przismycōł pod autokiym. Dziepiyro terǒzki zmiarkowǒł. Przijńdź jutro na... paszteta.