Nasze ludzie corôz to barzij rajzujóm po świycie, bo już ałsflug we Ygipcie jes przeca ło niybo tóńszy niźli podano rajza bez zima do Zakopanego. Tak ci tyż kiejsik trefiyli sie we Ygipcie na pustyni Sakkara jedyn łoszydliwy Warszawiôk, łoklany Kaszeb i nasz Ślónzôk. Płynyli se łódkóm, takóm ichnióm „felukóm” po tym Nilu i wrółz uwidzieli glinianny zbónek ze dziwokim sztymplym. Wyłówiyli tyn szkorupiok, złómali tyn lakowy sztympel i łoroz ze tego bóncloka wyfurgnół – jak to we araberskich bôjkach – Dżinn.
– Kiejście mie uwólniyli, spôłnia wasze trzi winszbildy, życzynia. Po jednym dlô kôżdego swôs – pediôł ze rułóm ty wypuszczóny dżinn.
Nôjprzodzij rzyknół Kaszeb:
– Jô ci tak przaja mojim Kaszubóm ... Niych ci zawdy woda we tych naszych jeziórach bydzie snożno, rybów bydzie aże za tela a rajzyndry, turisty niych tyż ci bydóm porzómne i zabrane.
Na to tyn Dżinn ze rułóm:
– Blank niy wymyślaty, ajnfachowy tyn winsz ale kiej tak kcesz, to môsz, zrobióne!
Na to zarôzki ryje sie Warszawiôk:
– A mie to môsz wybudować naobkoło Warszawy łogrómnucny mur, coby łodgródzić moje sztramske miasto łod reszty tego iptowatego, zacófanygo kraju i coby mi sam żôdne wsioki abo Ślónzôki sam sie niy przikludzali!
– Kcesz, to môsz. Fertik, zrobióne! – pedziôł Dżinn a do Ślónzôka gôdô:
– A ty co byś sie zawinszowôł?
– Rzyknij mi chopie cosik wiyncyj ło tym murze naobkoło Warszawy.
– Nó, łobjimo łón blank gynał côłke miasto, jes wielki bez kilomyjter, we cołkości betónianny i ruby na jakiesik na piyńćdziesiónt myjtrów. Żôdnô mysz sie bali niy prześliźgnie tam ani nazôd.
– Nó, dobra. To terôzki nalyj ty mój roztomiyły Dżinie rajn wody do połna!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl