Po Zilwestrze...

Możno tyż i skuli tego – jakech już sam kiejsik gôdôł (a możno i niy) – jedyn móndrok wypokopiół ci cosik takigo, iże : „gorzôła słepano opaternie blank ze miyrnościóm, nie zaszkłódzi bali i we nôjwiynkszym kastrolu”. Niy jes to mono tak gynał, ale jô to na nasze przetuplikowoł. I tu mi sie spómniôł rok dwa tysiónce piónty we kierym trefióło ci sie gynał jak latoś. Niyftorzi mieli chnet dwa tydnie fraj, ale u nôs we werku (i niy ino we werku) musieli chopy przijńść do roboty we pióntek po Nowym Roku. Tak po jakijsik pół godzinie łod napoczniyńciô szychty przilazuje majster i zarôzki łod proga pytô sie jejigo walcyrzy:
– Gôdejcie mi sam wartko fto we Zilwestra i wczorej, we Nowy Rok słepôł?
Żôdyn sie niy melduje, żôdyn nic niy gôdô, ino po poruch minutach Jorguś tak po cichuśku sie łodezwôł:
– Jô, panie majster, wczoraj ździebko za tela wytintôł. Możno i niy ino ździebko, boch sie spamiyntôł dziepiyro dzisiôj na rozwidnioku ...
– Nô, toż zbiyrej sie – pado na to majster – idymy łoba na piwo a rest... a rest... jóńć sie za robota!