Łostatnio, tak możno po jakichsik trzidziystu latach, wypuściyli my sie ze mojóm staróm, mojóm Elzóm do kina na zyans ło 22, bo nóm sie jakosik wtynczôs pierónym mierzło. Nó, tóż siedzymy se wygódnie i łoglóndómy fylm, a iże bóło deczko zimno, moja Elza przitulóła sie dó mie i ... po pôruch minutkach ... usła.
Łorôz cosik ci jóm letko przebudzióło i gôdô ci ku mie takim zaspanym głósym:
– Te, Ojgyn, przicisz deczko tyn telewizyjor, bo naszô mamulka już nynô we izbie wele i jóm na łostatku łobudzisz ...
A jô sie siedza i dalszij zaziyróm na ykran, i ino festelnie śmiôć mi sie z tego kce ... Ale tak po kielanostuch sekundach moja starô, miarkujónc co niy ryaguja na jeji gôdka, wrzescy na côłki karpyntel:
– Ojgyn, ty stopieróński mamlasie, wyszaltruj tyn diosecki telewizyjor!
Wiycie, jô sie do terôzki lachóm, choby mie ze skóry łobdziyrali, kiej sie spómna, iże łóna wylazowała ze kina blank na samym łostatku, bo ji tak gańba bóło! ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl