Wiycie, nôjbarzij bodlawe sóm ... zawdy baby. Łóne poradzóm chopa do glacy dokludzić, coby już niy gôdać cosik barzij łoszkliwego. Przitrefiyło sie to kiejsik mojimu kamratowi Bercikowi łod Majzlinyj. Tak ci go jego baba sztychowała, tak ci mu przeciepowała bele co, iże chop niy szczimôł i wybrôł sie do dochtora.
– Panie dochtorze! Móm pieróńskô utropa ...
– A ło co sie rozłajzi panie Bercik? – spytôł opaternie dochtór.
– Anó, musielibyście mi cosik dać na to, coby tyn mój chopski interes bół deczko dugszy ...
– Nó, na to, panie Bercik, niy ma żôdnyj mediciny, ale moga wôs skiryrówać do takigo lazarytu, kaj wóm tyn ... chopski interes ... przeszczypióm na srogszy ...
– Niy gôdejcie dochtorze ... kaj, i kiej byda tam móg sie zakludzić? – pytô uradowany Bercik.
Dochtór dôł Becikowi skiyrowani na operacjô. Bercik poszôł do lazarytu a tam ci mu zbajstlowali tyn moderny przeszczyp ... przisznajdowali mu miasto jego ciulika trómpyjta łod elefanta. Nó, możno niy takô blank srogô trómpyjta, ale trómpyjtka łod takigo maluśkigo elefantka.
Tak jakosik pôrã dni niyskorzij przikwanckôł sie juzaś do naszego knapszaftu, do swojigo dochtora ale ze srogim ślimtaniym.
– Panie dochtorze! Musicie mi panoczku zarôzki, w te piynty uchlastnóńć ta trómpyjtka!
– A czamu? Co sie stanóło? Niy poprawióło sie wóm pożycie ze waszóm staróm, abo co?
– Niy, niy ło to sie rozłajzi ...
– Nó, tóż ło co idzie?
– Wszyjsko ze mojóm staróm bóło dobrze, poradziółech ji yntlich wygodzić ...
– Nó, to wszyjsko jes do porzóndku Panie Bercik, prôwda?
– Ja, ale mogecie sie panoczku wystawić wielach jô skorzij jabek ... do rzici nafolowôł?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl