Jedyn istny, Hanys mu bóło na miano, merknół, iże do jejigo sómsiydztwa wkludzióła sie nowô pôra. Wartko tyż zmiarkowôł, iże nowô sómsiôdka mô rada sie łopôlać, łobleczóno ino we kurc „bikini”, ftore gynał pokazuje jeji szykowniste i sroge cycki. Tóż tyż łón usiyłówôł przelazować poblisku jak nôjczyńścij, coby sie ino pogawcyć na te galantne cycki swojij sómsiôdki. Na łostatku niy szczimôł i zaklupôł do dźwiyrzy sómsiada. Łozewrził mu dźwiyrze srogachny, musklaty chop:
– Wyboczóm mi łóni, iże wôs szteruja – rzóńdzi zastarany i mocka stropióny Hanys – alech niy poradziół sie łoprzić, coby niy pedzieć wóm panoczku, iże môcie na isto szykownô, gryfnistô baba.
– Ja? Nó i co z tego? – łodmrónknół gospodôrz.
– Nó, tak prôwdóm, to łogrómnucne wrażyni na mie robióm piykniste, rajcowne cycki waszyj, panoczku, babeczki. Dóm wóm panoczku sto tysiyncy złocioków, eźli byda móg pokusikować te... cycki.
Gospodôrz już kciôł ci tymu naszymu Hanysowi prasknóńć bez pysk, ale sztopła go jejigo babeczka. Łodcióngła ci łona swojigo chopa na bok i bez pôra minutek ło czymsik śniym dyszkutjyrowała. Na łostatku wróciyli sie łoba ku Hanysowi, zaprosiyli go rajn do chałpy...
– Dobra! – rzóńdzi wkurwióny deczko chop. – Za sto tysiyncy złocioków dóm ci zwólô cobyś pokusikowôł cycki mojij staryj.
Baba seblykła jakelka i cycnhalter, i łoswóbodzióła te gryfne, sroge łobiykty pragliwóści i chuciska naszego Hanysa.
Tyn wzión ci te szykowniste i łogrómniaste cycki we gorzci i napocznół sie dó nich tulić, migdolić je i głôskać we srogachnym chopskim byrauszu i upojyniu. Zetwało to tak pôra minutek aże na łostatku ściykły chop tyj cycatyj babeczki rzóńdzi ze złóścióm:
– Nó, dôwej chopie, gibko kusikuj a niy macej, i niy głoskej tych cycków!
– Niy moga, panoczku! Niy moga! – łodrzyko Hanys ciyngiym jednakowóż tulół te cycki, migdolół je i głôskôł.
– A po jakiymy? Do sto pierónów, po jakiymu? – wrzesknół sómsiôd.
– Anó, bo wiedzóm łóni panoczku, jô niy móm sto tysiyncy złocioków!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl