Rółzczasu we Gody tyn hamerikóński świynty Mikołôj wylazuje ze kómina i niyspodziónie widzi szykownistô, cycatô, modô blóndina we izbie.
– Świynty Mikołôju! A łostaniesz ty sam terôzki symnóm, ja? – pytô łona.
– Ho, ho, ho! – wrzesknół, jak to mô we zwyku, tyn świynty. – Musza jesce wartko dostarczyć te wszyjske gryfniste gracki moreśnym, grzycznym synkóm i dziołchóm.
Ta frela seblykła klajd i łostała ino we cycnhaltrze i we „stringach”, i juzaś ie go gryfnie pytô:
– Świynty Mikołôju! A łostaniesz tym samtukej symnóm, ja?
– Ho, ho, ho! Musza jesce wartko dostarczyć te wszyjske gryfniste gracki moreśnym, grzycznym synkóm i dziołchóm. – łodrzyknół juzaś tyn świynty.
Tak gryfnô i modô frela ściepła ze sia blank wszyjsko i juzaś pytô:
– Świynty Mikołôju! A terôzki to już łostaniesz samtukej symnóm?
– Ho, ho, ho! – wrzesknół, jak to mô we zwyku, tyn świynty. – Terôzki to już na zicher musza ze cia dziołcha łostać, bo ze takóm lagóm we galotach niy przelyjza bez tyn... kómin!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl