Słepanie...

Pióntek na łodwieczerz. Wlazuje jedyn istny do szynku.
– Co byście sie panoczku zawinszowali? – pytô gospodzki.
– Anó, trzi piwa... i wszyjske łorôz!
– Gôdôcie łorôz? A ło co sie rozłajzi? Kcecie sie wartko naprać, abo kogoś łocałbrować?
– Niy, to takô tradycyjô. Kiejsik do kupy ze mojimi bracikóma deptalichmy wrółz do szynku na piwo we kôżdy pióntkowy wieczór, a terôzki, kiejech sie przekludziół samtukej, piastuja ta tradycyjô i słepia te piwa za nich.
Śleciôł tydziyń, do szynku wlazuje tyn sóm chop..
– Co byście se panoczku zawinszowali?
– Trzi piwa, i wszyjske łorôz!
– Ja, ja pamiyntóm, wy panoczku słepiecie te piwo za waszych bracików...
– Ja, gynał, trza piastować tradycyjô!
Śleciôł juzaś tydziyń, do tego samygo szynku wlazuje tyn sóm fric, gospodzki go poznôł i pytô:
– Jak zawdy trzi piwa! Dlô tradycyji!
– Niy, niy! Dzisiej ino dwa piwa...
– A co sie stało? Kieryś ze waszych bracików umrził, abo co?
– Co? ... aaa, niy, niy... Joch ino ciepnół słepanie piwska!