Rółzczasu do dochtora przilazła blóndina ze łozcharatanym palcyskiym przi lewyj gracy.
– Jak tóż tyż to sie stanóło? – pytô dochtór.
– Anó, pónie dochtorze, próbowałach sie zabić, próbowałach sie zapukać.
– Jak? Kcieliście sie zastrzelić i prasknyliście sie paniczko we palcysko?
– Niy! Niy! Nôjprzodzij wycylowałach we serce, ale kiejech sie spómniała, wiela we wercie bóła łoperacjô wrażynia silikónów do cycków, napoczłach cylować we gymba. I zarôzki mi sie spómniało wielach zabulóła kiejsik tymu „ortodoncie”. Tóż tyż zarôzki wycylowałach we dakel. Ale kiejech sie wystawióła, kiejech sie forsztelowała tyn srogachny gruch, uzdałach, co go deczko wycisza i zatkałach lufa tyj knary.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl