Starymu Hanysowi pizło już 95 lôt i miyszkôł we altyshajmie. Kôżdydziyń na łodwieczerz, po wieczerzy Hanys wylazowôł do łogrodu, siadôł se na swojim umiyłowanym fatersztulu i spóminôł ze łozrzywniyniym swoji życie. Rółzczasu we tym łogrodzie trefiyła go starô Gryjta, ftoryj już pizło 85 lôt, przisiadła sie ku niymu i napoczli łozprawiać. Po krótkij łozprowce Hanys zwrôcô sie ku Gryjcie ze pytaniym:
– A wiysz, ło czym jô ci blank zapómniôł?
– Anó, ło czym Hanysku? – pytô sie ta Gryjta.
– Anó, blankech przepómniôł ło... zeksie!
– Ty stary pierdoło, ty łoszkliwy stary knakrze! Tobie by niy stanół bali kiejbyś miôł przistawióny rebulik do gowy!
– Wiym, miarkuja, ale bółoby to na isto fajniście kiejby mi tyn mój ciulik ftosik potrzimôł we gorzci. Nó, i ta Gryjta zgodzióła sie. Rozepła Hanysowi prziporek i wziyna tego jejigo posmôrszczanego ciulika do rynki.
Łod tego czasu kôżdy wieczór trefiali sie łóne we tym łogrodzie. Jednakowóż jednego dnioszka Gryjta niy zastała Hanysa na umówiónym placu. Festelnie zaniypokojónô, nerwyjs (przecamć we tym wiyku letko ło jakisik niyszczysny cufal) napoczła go szukać. Znodła go we nôjdalszyjszyj ece łogrodu i uwidziała, co jego ciulik dziyrżi 90-ciolytniô Zofija. Tak ci jóm to rómbło, iże balnk ci niy szczimała i ze płaczkami we łoczach wrzeskła:
– Ty gamracie łoszkliwy, ty żadniku! A cóż tyż ci to mô takigo ta dioseckô krapyka, lôtawica i szlóndra, czego jô niy móm?
– Parkinsóna.... parkinsóna...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl