Przilazuje rółzczasu jedyn istny do szynku i sztaluje:
– Gospodzki! Dló mie setka, dlô muzykantów setka, i dlô wôs, panie gospodzki tyż setka.
Kiej na łostatku prziszło tymu istnymu bulić za to, co łobsztalowôł wykôzało sie, iże łón blank niy mô pijyndzy. Tóż tyż tyn szynkôrz naświtôł mu do rzici i wyciep go ze tego szynku.
Na drugi dziyń tyn istny juzaś przilazuje do tego szynku i choby nigdy nic, juzaś napoczynô sztalować:
– Dló mie setka i dlô muzykantów setka...
– A dló mie już niy? – pytô sie szydliwie gospodzki.
– Dlô wôs panie gospodzki niy, bo jak już cosik szlukniecie, to napoczynôcie wyrôbiać!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl