Jak zawdy, przilazuje baba do dochtora i rzóńdzi:
– Panie dochtorze roztomiyły, mojigo chopa niy ma dóma a jôch zaciónżóła. Jak ci to jes możebne?
– Siednóm sie łóni i zarôzki to łobadómy.
Baba se siedła i zaziyrô. Dochtór wyjmnół wata i gôdô do baby:
– Nó, bydóm tak dobrô i zeżeróm ta côłkô wata!
– Panie dochtorze! A po jakiymu jô móm ćkać ta wata?
– Niych łóni nic niy gôdajóm ino ćkajóm ta wata!
Baba jy ta wata, ćkô jóm i łorôz gôdô:
– Panie dochtorze, ale jô już wiyncyj niy poradza!
– Tóż wstanóm łóni terôzki!
Baba wstanóła, dochtór dowo jij srogachnô szklónka wody i gôdô:
– Bydóm łóni takô dobrô i wysłepióm to wszyjsko!
Baba wysłepała jedna szklónka, drugô, trzeciô i na łostatku pytô sie dochtora:
– Panie dochtorze, jô już tyż wiyncyj niy poradza wysłepać, ale bydóm łóni, panie dochtorze, tacy dobrzi i pedzóm mi łóni na co to wszyjsko?
– Wiycie! Jak skurwysyna niy uduszymy, to go utopiymy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl