Boczycie jesce tyn latośny faszing, latośny „karnawał”? Ja? Jô tyż! Nó ale ...
Nó, tóż mómy ci już tyn côłki faszing forbaj. Tela ino, iże bół ci tyn – jak to gorole gôdajóm – „karnawał” latoś pierónym knap ... abo mie ino sie tak zdô? Ani sie cowiek niy pozdoł ani niy kapnół, róncz sie po Zilwestrze deczko ino spamiyntôł i leberka ździebko, ale to ino ździebko wyflyjgowoł, a tu ci już zapusty, ślydź i popiylcowo strzoda. Kiejch bół jesce jakiesik dwacet kilo (dôwôcie pozór? dwadzieścia kilo!) modszy, toch musiôł bez faszing być na kôżdyj balandze, na kôżdym biglu lebo fajerze. Ino moja Elza durch mi tuplikowała, iże jô niy ma ferniok inoch żyniaty i niy moga ciyngiym tyrać bele kaj sóm.
Nó, ja. Żyniatych toch na isto jes, ale – jak to gôdajóm – niy ... fanatyk, pra?
Terôzki to jô tam barzij móm rôd szeslóng, dobro halbecka, kranc wusztu a we telewizyji „karnawał we Rijo” ze tymi gryfnymi, côrnymi frelami, kiere ci tam ciyngiym tyrpióm i dyrbióm sagimi cyckami. Nale, tak jakosik kole a wele Matki Boskij Grómnicnyj moja Haźbiytka pado ku mie:
– Suchej Ojgyn, pôra lôt my nikaj niy byli i nôjwyższejszy czas, coby my kaj wylejźli, pofajrowali. Ciorómy na jako balanga, bo chnetki je szlus ze faszingiym. Przecamć zawdy bółeś wigyjc i kocynder, miôłeś rôd tańcować a terôzki to sie ino pasiesz choby kormik.
Wól niy wól wycióng żech ze szranku łostatni ancug do kierego jesce poradza wlyjźć, powyciskołech mitesry na fresie, wypucowołech lakszuły i doczkóm na moja staro. Łóna zasik polazła ze sómsiôdkóm do golaca, majtła sie dałerwele i szykowny bubikopf, posztrajchowała pazury. Niyskorzij łodbiglowała klajd, powtykała na grace roztomajte piestrzónki, armbanty a we dakle oringle. I kiej ci już bóła fertik – a zetrwało to małowiela – pokackali my sie na telki dupny „bal charytatywny” (bo przeca to ci ino je terôzki we mółdzie).
Niy moga pedzieć, balanga fajnisto, ino do tyj gorzôły, co to jóm kôżdy miôł we tasi lebo plaskówce, to bóło ździebko mało jôdła. Joch ci sie szluknół – nikiej dôwnij Starka przikazowali – gansinego fetu, ale i tak styknie, kiej rzykna, iżech sie łocuciół na sztrółdeklu dziepiyro kiej moja Świekra wylazowała do „Józefki” coby jeji gowa posuł nasz farorz hasiym. Padóm Wóm, łostudy skuli tego bóło i larma na côłki familok.
Nó ale, i takech niy wyloz nôjgorzij, bo kiej sie spómna tako moja sómsiôdka Erna, to to ci dziepiyro bół fal. Łóna pukała sie, znacy jónkała nikiej stary trachtór, nikiej wyrobióno już cugmaszina. I kiejsik na takij faszingowyj balandze przipytôł sie dó nij (zawalôł do nij) jedyn szumny ferniok. Zakludziół ci jóm niyskorzij do lałby i pokiel łóna mu piyrszy rółz pedziała: niy, ... bóła ci już we szczwôrtym miesióncu, tak ci wartko nagónióła.
A tak na isto, to sie medykuja, iże to tyż ci je dobry knif, coby mieć bez pôra lôt pokój łod tańcowanio. Pra?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl