Rółzczasu chop wykludziół sie na dugszô dinstrajza a jego baba we tym czasie uzdała, iże zrobi mu niyspodziônka i sprawióła sie nowiyśki szrank do jejich szlafcimra. Przijechała fyrma i poskłôdała tyn nowy szrank. Po jakisik pôruch minutach wele jejich chałpy przejyżdżała banka i tyn szrank sie sklapnół. Zdeszperówanô baba zwóni do fyrmy i ekleruje, co tyż to sie stało. Fachmóny przijyżdżajóm, skłôdajóm juzaś tyn szrank i wyjyżdżajóm. Powtôrzô sie to tak pôra razy za rajóm. Na łostatku majster ze tyj fyrmy gôdô do tyj baby:
– Wiedzóm łóni, musza wlyjź rajn do tego szranku i łobadać co i jak.
Wlôz do tego szranku ale we tym łoka mrziku wlazuje do pomiyszkaniô chop, wlazuje do tego jejich szlafcimra i ze srogachnóm uciychóm wrzescy:
– Jezderkusie! Jakóż ci to szykowny szrank żeś nóm sprawióła!
Łozewrził dźwiyrze tego szranku a tyn majster driny rzóńdzi ze rułóm:
– Prasknij mie pón we pychol, bo zółwizół mi pón niy uwiyrzi, iże jô sam na.... banka czekóm!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl