Na bance na plantach siedzi chop i baba. Łoba tak wele śtydziystki. Łóna czytô ksiónżka a łón łozglóndô sie tak ciykawie naobkoło. Łorôz łozlygô sie na isto stopieróński wrzesk tyj baby:
– Retónku! Retónku! Policjô!
Jak spode ziymi wyrôstô szucman.
– Co sie stanóło?
– Tyn istny samtukej kciôł ci mie na isto... zgwôłcić!
– Co majóm łóni do pedzyniô? – pytô sie tego istnego szucman.
– Anó... paa... panie... włô...włôdzô. To, to ja... jakesik niy... niy... poro... porozu.. miynie. Sie... sie... dzymy sam łoba do... do... ku... kupy a samtukej na... tyj... tyj.. alyj... alyj... ce szpa...szpa... cyrujóm... dwie briwy... dwia... go... goły... gołymbie. Tóż jô... jô... gô... godôm, iże mo... mo... możno... by... bychmy ta... tak jak... łó... łóne? Tela... tela.. ino... nim... nim... ech skóń... skóń... czół gô... gôdać, to... to te... skur... skur... wysyny... to ta... ta... zit... zitua... zituazyjô blank sie łod... łod... miynióła... briwy napoczli sie dupczyć!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl