U jednego wywołanego golaca sztift goli klijynta. Bez cufal zatnół ci łón tego klijynta, a szef, ółbergolac, kiej to uwidziôł, łodwinół sie, coby go prasknóńć bez pysk. Sztift ale wartko sie ugibnół i tyn szlag erbnół klijynt.
Sztift goli, raziyruje dalszij, grace mu sie telepióm jak nôjynte, tóż tyż juzaś zatnół tego klijynta. I juzaś ta samô lajera, ółbergolac juzaś łodwinół sie na tego sztifta, tyn juzaś gibko sie ugibnół, a szlag łoberwôł... klijynt.
A iże tyn sztift golół dalszij, tela, co już na isto festelnie wystrachany, graca mu sie łómskła i pajtnół klijyntowi dakel.
Klijynt, festelnie przelynknióny wrzesknół ku sztiftowi:
– Świtnij synek tyn mój dakel pod stół, bo jak twój szef to uwidzi, to mie cheba... zakatrupi, zatrzaśnie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl