Wkurwióny...

Wlazuje jedyn istny do szynku i na szlag łobsztalowôł dwie sety. Wartko tyż ci je wysłepôł. Uwidziôł to gospodzki i pytô sie tego istnego:
– Nó, widza, iże niy ma dobrze panoczku, prôwda? Gôdej pón, co sie stanóło, to wóm to pewnikiym uholkô.
– Niyyy... to niy ma ważne...
– Nó, wyciep to pón ze sia i na isto bydzie lepszij!
Po jakisik kwilce medikowaniô tyn istny napoczynô gôdać:
– Wiedzóm łóni, panie ółber, poznôłech gryfnistô frela. Wszyjsko napoczło sie jak przinôleżi, zakludziyli my sie dó nij do dóm, napoczynómy sie dupczyć, a sam ci łorôzki jeji chop wrôcô sie do chałpy, bo blank przepómniôł „laptopa”. Łóna kôże mi sie skukać na balkónie, tóż tyż wartkoch wyfuknół na tyn balkón i napocznółech zwisać na ryncach jak jakô ipta... Nó, jakiesik możno bez pół godziny...
– Ło, toście sie musieli panoczku festelnie wkurwić, prôwda?
– Niy, to mie jesce blank niy wkurwióło! Po jakimsik łoka mrziku słysza, iże łóna sie tyż śniym napoczła... dupczyć!
– Łoooo, to wôs musiało dziepiyro wkurwić, prôwda?
– Nie, jesce mie to niy wkurwióło. Po jakisik kwilce wyfurgnół bez łokno zużyty kóndón i wylandowôł na mojij palicy...
– Uuuu, toś sie pón musiôł ale terôzki wkurwić, prôwda?
– Niy, niy! To mie jesce blank niy wkurwióło. Po jakisik pôruch minutkach jeji chop wylazuje na balkón, pogwizduje se i napoczynô z tego balkónu jscać direkt na moja gowa...
– Ło kurwa! Aleś sie pón musiôł wteda wkurwić, prôwda?
– Niy, niy! Niy to mie wkurwióło...
Gospodzki tak kukô, zaziyrô na tego istnego już blank i do łostatka tojbniynty...
– To cóż tyż wôs panoczku tak prôwdóm wkurwióło?
– Wiedzóm łóni, panie ółber, co mie richtik wkurwióło? To, iże dziepiyro po tym wszyjskim kuknółech na dół i uwidziôłech, iże wisza ino jakisik myjter nad ziymióm a pod mojimi szłapami sómsiady robióm se.... grila!