Do szynku wlazuje jedyn istny i siadô na stołku. Szynkiyrz tak kukô na niygo i opaternie pytô:
– Co kcecie łobsztalować?
– Anó, kciôłbych łobsztalować siedym szklónecek whisky... tuplowanych...
Szynkiyrz dôł mu te łobsztalowane tuplowane szklónecki whisky. Tyn istny wartko słepie jedna szklónecka, drugô, trzeciô... wszyjske tak gibko jak sie pokôzały, tak tyż sie straciyli we gôrdziyli tego chopa. Tyn szynkiyrz tak kukô, wyblyszczô ślypia ze niydowiyrzaniym i pytô tego istnego po jakiymu tak wartko wysłepôł te wszyjske sznapsy.
– Chopie, tyż byś tak wartko słepôł, kiejbyś miôł to, co jô móm...
– A co tyż to chopie môsz? – pyrô sie tyn szynkiyrz.
– Anó... móm ino jednego, jedzinego... dulara!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl