Idzie se kiejsik Czerwióny Kapturek bez las. Idzie, idzie, a sam żôdnego wilka niy ma. Szukô, zuchtô, wołô, wilka ani widu, ani słychu.
– Gupiô sprawa – medikuje Czerwióny Kapturek – bez tego wilka ta bôjka niy mô cweku, łóna niy ma ważnô.
Na łostatku tyn Czerwióny Kapturek doklechtôł sie do tyj swojij starki. Ółma snerwowanô, bo tyn wilk już dôwno powiniyn sam być i jóm wećkać – bez tego wilka bôjka niy moge fóngować.
Łobie wrółz glingajóm mobilniokym po gojnego (leśniczego). Gojny w te dyrdy sie przikludziół. Madikujóm wszyjske do kupy co dalszij robić. Wilka niy ma, bôjka niy ma ważnô a dziecka suchajóm. Uzdali wrółz, co pójńdóm poszukać tego wilka we lesie. Łamżóm tak bele kaj, wrzescóm na niygo, wołajóm. Na łostatku zaziyrajóm, kukajóm a sam na takim świetloku, na takij polanie leży tyn wilk. Łozwalóny, chnet blank ci sie niy ruszô. Wszyjske wrółz dopadli do tego wilka i wrzescóm:
– Te! Wilk! Łochyntolu stopieróński! Côłkô ta bôjka zabulónô, Czerwiónego Kapturka ześ we lesie przepasowôł, starki żeś niy wećkôł... co jes?
A wilk na to ze rułóm:
– A dejcież wy mi wszyjske pokój. Jôch jes do imynty zajebany. Côłkô noc przetańcowôłech ze... Kevinym Costnerym!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl