Rółzcasu dwa kamraty, srogi brónôtny ber i kurduplowaty hazok, przikarycyli sie nad rybnik w lesie, bo kcieli nachytać pôra kaperów lebo szczuków dlô sia na wieczerzô. Chytajóm, chytajóm, aże łorôz łapli goldowô fisza.
– Miśku roztomiyły i ty gryfny hazocku, wciepcie mie nazôd do wody a jô wôs usuchna i wyłónaca, sprôwia wóm wszyjsko, co sie ino zawinszujecie. Mogecie trzi razy sie cosik zawinszować.
Ber i hazok pomedikowali ździebko i szmajtli ta złotô rybka nazôd do rybnika.
– Jô, to sie winszuja – gôdô niydźwiydź – coby we côłkim naszym lesie byli ino same niydźwiydzice.
Gawcy, a tu richtik naobkoło same gryfne samice.
– A jô, jô to... – mamlasi sie deczko hazok i dźwigô ta swoja szłapka – a jô...
– Zawrzij sie, i niy wtykej sie kiej starsze gôdajóm – pado ber i prasknół go jesce po gracy.
– Jô, to bych sie jesce zawinszowôł, coby we côłkij Polsce byli ino samiuśke niydźwiydzice.
– A dyć – rzykô na to złotô rybka – niech bydóm we côłkij Polsce ino berskie samice.
– A jô, jô to... – zasik stynkô hazocek – jô, to bych kciôł...
– Cicho, zawrzij ta swoja fresa – gôdô ber i zasik chlast go po gracach.
– Jô, to bych jesce kciôł, coby we côłkij Ojropie tyrali ino same gryfne, czôrne, biôłe abo brónôtne i wizgyrne niydźwiydzice.
– Anó, kiej sie tak winszujesz, to bydziesz miôł we côłkij Ojropie ino samice – pado zgodliwie złotô rybka.
– A jô, jô... – coroz cichszij prawi zlynkniynty hazok – jô, jô to bych sie winszowôł... jô bych sie winszowôł, coby... niydźwiydź bół „pedałym”!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl