Kapral sie pytôł...

Rółzczasu do kasarni miôł przijechać jedyn jynerôł na inszpekcjô. Wszyjskie napolóne, znerwowane. Łoroz glingô na wacha kapral:
– Suchejcie, szeregowy, przijechôł już tyn jynerôł, lebo niy?
– Jesce niy, nikogo niy bóło – melduje wojôk.
Po jakisik godzinie juzaś glingô na wachsztuba kapral:
– Nó, jak tam? Jes już tyn jynerôł?
– Niy, jesce sie niy pokôzôł – gôdô wojôk.
Niy zetrwało poranôście minutek i juzaś znerwowany kapral glingô na wacha.
– Do sto pierónów! Jes już tyn jynerôł, bo mie sam zarôzki diosi weznóm!
– Niy, niy ma i niy bóło – melduje szeregowy.
Łorôz pod bajera, pod tyn srogi ajnfart łod kasarni podjyżdżô czôrnô lymuzina, wylazuje śnij jynerôł i poruch jesce oficyjerów, i wszyjskie podlazujóm do tego wojôka, co to miôł wacha.
– Jezderkusie, to ty żeś jes tyn jynerôł? – pytô sie tyn wojôk.
– Nó, ja! – pado jynerôł. – Joch sam przijechôł na inszpekcjô.
– Chopie, cosik mi sie zdô, iże môsz przedrzistane, i ani tam niy deptej... bo sie już ło cia aże trzi razy nasz kapral pytôł!!!