We chorzowskim ZOO trefiół sie jedyn stary, móndry hazok ze żirafóm.
– Teee, żirafa, a słyszysz ty mie tam na wiyrchu? – pytô sie tyn hazok.
– Słysza, słysza, i... blank dobrze widza! – łodpedziała szykownie żirafa.
– Te, żirafa, a jak to jes, kej sie mô taki dugi kark, choby szlauch ze plómpy? – napasztuje dalszij mycek, tyn hazoczek.
– Anó, blank fajniście, szykownie. Jak jô sie tak z rańca naćkóm tych świyżych agacowych listecków , to pokiel łóne mi do bebechów niy ślecóm, móm ci bez taki dugi czôs tyn gyszmak we gymbie, ta uciecha ze jôdła... poradzisz to gynał zmiarkować hazoczku? – gôdô żirafa.
– A kiej słepiesz, to tyż ci tak jes? – pytô sie dociyrny hazok.
– Jak sie tak rozkrôcza, szlukna sie tyj wody ze rzyki, a niyskorzi sztrekna palica na wiyrch, to ta woda tak pomaluśku bez tyn chyrtón ślatuje, a jô ci ciyngiym czuja jak mie chłódzi, jak mi côłke szczewa flyjguje; jeżech takô rada, jak nigdy skorzij!– tuplikuje żirafa.
– Teee, żirafa... a rzigałaś już kiejsik, ja?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl