Hajna....

Przi borsztajnie styrcy jedyn istny i môchô rynkōm na taksa, kierô poblisku przejyżdżała. Taksa zahaltowała, tyn istny wlôz rajn a tyn taksiôrz napoczynô łozprôwka:
– Dobrze, iżeście na mie panoczku trefiyli. Blank gynał jak... Hajna.
– Wybôczōm mi łōni, fto?
– Jak to fto? Anō Hajna Kopyciôk. Niysamōwity, niymōżybny chop, zawdy wszyjsko robiōł jak przinôleżi, porzōmnie i na czôs. Potrza wōm bōło taksy razinku wtynczôs, kejech bōł frajny i przejyżdżôłech tukej. Hajna taki mazel miôł zawdy, za kôżdōm razōm.
– Nō, niy przesadzejmy... ajnfachowy cufal...
– Dlô Hajny niy istniyli take „cufale”. Łōn wszyjsko robiōł fachmōńsko, grajfnie i perfektnie. Spokōjnie mōgby grać we tynisa abo tego modernego terôzki golfa ze fachmōnami. Poradziōłby tyż bez wysiyłku, jako gwiôzda prōgramu, śpiywać we ōperze abo tańcować we balycie.
– Hmmm... to na isto musiôł być łosobliwie grajny i utaliyntiyrōwany czowiek!
– A cobyś Pōn wiedziôł! Miôł ci tyż łōn niysamōłwitô pamiyńć. Pamiyntôł ci łōn wszyjske daty gyburstaków we swojij familiji i wszyjske familijne rōcznice. Miarkowôł ci tyż wszyjsko ło winach, nō, wiysz pōn, kiere wino do jakigo jôdła i we jakim lampusie. We chałpie poradziōł sprôwić wszyjsko sōm, kilszrank, telewizor, kocher... Panoczku! Niy to, co jô... jakech jô wymiyniôł zicherōngi dōma, to na côłkij hulicy bōło „zaciymniynie”.
– Hmm... jakosik niy poradza wymiarkować takij ci niydościgłyj, wywołanyj perzōłny...
– Nō, joch, tak prôwdóm panoczku, tyż żech nigdy niy trefiół sie ze takōm...
– Jakōż to? To panoczku rzyknijcie mi ino skany łōni tela wiedzóm ło tym chopie?
– Anō, łożyniōłech ci sie ze gdowōm pō niym...