Jakiesik pôra dni we przikopie na łostatnij wojnie, na miymieckim fróncie siedzóm dwa wojôki, alijanty, Polôk i Szkot. Tyn Szkot erbnół pakyt z dóma. Łodwijô tak po lekuśku tyn pakyt a driny szinki, szołdry, wuszty roztomajte i take tam bele co. Polôk tak zaziyrô, kukô na tyn pakyt, gawcy rajn, łorôz ze srogigo smacyska niy szczimôł i gôdô do tego Szkota:
– Te, kamrat, a dôłbyś mi chocia kónsek wusztu, boch pierónym dôwno niy jôd.
– Nó, ja – pado Szkot – moga ci dać ździebko, ale przodzij musisz wysłepać tyn sam côłki kibel wody.
Polôk wartko łap za tyn ajmer, i jak przisadziół, tak ci na eks wyduldôł tyn côłki kibel wody.
– A, dzisz go? Terôzki żech sie dziepiyro kapnół – pado tyn Szkot do Polôka – tyś miôł stopieróński brand, tobie sie słepać kciało a niy jeść!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl