U nôs na Pniokach bōł ci jedyn briftryjger. Niy dosik, iże musiôł tōmpać ze sztoku na sztok – jesce niy bōło kastli we siyniach – to kiej ino wećkôł łobiôd, zawiyrôł sie we izbie i sztyjc sztaplowôł, przebiyrôł, hebowôł te brifmarki. Jego starô niy szczimała podwiyl tego niy miała zatela. Narychtowała dwa kofry i pofurgła fligrym do Afriki. Niy zetwało wiela, ani sie chop niy pozdôł i baba sie przikwanckała nazôd do chałpy. Chop sie uradowôł i łod dźwiyrzy pado:
– A jakiesik brifmarki môsz dlō mie?
– Brifmarki, brifmarki. Doczkej to uwidzisz – pado jejigo starô.
Za dziewiyńć miesiyncy baba śległa i uplōncnōł sie maluśki nyjgerek.
Chop tak gawcy i czekô aże mu baba to wszyjsko wyekleruje.
– Nō i cōż sie tak gupio filujesz? Ty ino te twoje brifmarki a jô ci ciyngiym gôdała, cobyś te fōncle gasiôł jak idymy spać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl