Wrǒcǒ jedyn istny ze balangi i spichnōł sie ze swojim briftryjgrym Jorgym.
– A witǒm Wǒs panoczku Jorg!
– Witōm, witōm gryfnie! Miarkuja, iże ta łostatniǒ nocka bōła stopierōńsko procnǒ, prōwda?
– Anō, bōła, panoczku Jorg. Mielichmy srogachnǒ balanga ze sōmsiǒdami. Do kupy gralichmy we takǒ gracka pod mianym: „Fto jǒ jest”.
– Ja? Niy miarkuja tyj gracki. A jak sie to grǒ?
– Anō, jednego chopa łoblykǒ we srogachnǒ płǒchta ze dziurōm, bez kierǒ tyn istny wystawiǒ swojigo ciulika. Baby juzaś muszōm tyn ciulik pomacać i wrōłz zgǒdnōńć fto jes pod tōm płǒchtōm.
– Nō, to pierōnym mi żǒl, iże mie tam niy bōło...
– Nō, niy wiym, niy wiym, panoczku Jorg... Pǒrã razy padło wasze miano!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl