Antek i Francek, dwa festelne kamraty prziklechtali sie kiejsik aże do Krakowa, bo łōnym ftoś pedziǒł, co tam tyż idzie mocka ufechtować kole Wawelu. Wysztiglowali sie jak ino poradziyli nǒjlepszij i po jakisik śtyruch godzinach nabetlowali tela, co sie mōgli lajstnōńć jakisik łobiǒd we dobrym szynku. Razinku sie jim trefiōła knajpa „U Hawelki”. Wlejźli rajn i łobsztalowali sie łobiǒd. Podwiyl jesce na te łobsztalowane jǒdło czekali, Antek uwidziǒł takǒ gryfnǒ karafecka na stole a driny cosik farbistego (możno gorzǒłecka po jakich skorzyjszych klijyntach?). Kiej ino żǒdyn sie niy gawcōł a Francek kukǒł za jednōm takōm gryfnōm dziołchōm, Antek łaps za ta flaszka i zrobiōł, pociōng festelny, srogi szluk. A, iże to bōł łocet, łocet winianny – czego sie bōł spodziǒł – to ci mu cǒłki pysk wykrziwiyło a płaczki pociykli mu po fresie. Francek kiej go takim uwidziǒł, pytǒ sie opaternie:
– Antku, co ci sie stało? Czamu ślimtǒsz?
– Anō, dzisz Francek, spōmniǒł mi sie kamrat ze kierym joch bōł na wojnie i tam ci go zatrzasła granata. I beztōż tyż beca.
Za jakosik kwilka, kiej to terǒzki Antek gawcōł sie kaj indzij, Francek fasnōł ta samǒ karafecka, festelnie śniij pociōng i – tak jak przodzij Antek – zadłǒwiōł sie a ślypia zaszli mu płaczkami.
– A ty juzaś po pierōnie ślimtǒsz? – pytǒ sie terǒzki Antek.
– Anō, jǒ to terǒzki pierōnie beca skuli tego, iże to ciebie wtynczǒs razinku ta granata niy praskła!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl